Franckie: Donderdagmorgen vertrok de taxi vanuit San Blas in Cusco. San Blas is een prachtige wijk, doet erg Italiaans aan en is aan de andere kant van Cusco tegen de berg opgebouwd waardoor je prachtige vergezichten krijgt naar de andere kant van de heuvel. Het hotel zien we zondag weer als we terugkeren vanaf de Machu Picchu. Het was wel weer even wennen in de taxi na de prachtige treinreis van woensdag die eindigde met een glaasje champagne om te vieren dat we in Cusco aangekomen waren. Voor Ien was het jammer dat haar rol als wuivende koninginmoeder van de Peruaanse Railway erop zat; een rol die zij met verve en vol enthousiasme heeft ingevuld gezien het grote aantal kinderen en volwassenen dat vrolijk naar haar heeft staan zwaaien. Volgens het hotel en de taxichauffeur zou de rit een uur duren. Maar na anderhalf uur rijden bleek dat de chauffeur verdwaald was, op als Ja zei en het begreep en om het feest compleet te maken liepen we in de buurt van Huaran ook nog tegen een politiecontrole aan. Die doorstonden wij met glans en leuk lachen en nadat ik zelf wat lokale taxichauffeurs het adres heb laten zien om daarna die van ons uit te leggen hoe we moesten rijden kwamen we aan bij The Green House. Een hotel gerund door Gabriel en Bryan en wat tussen de uitlopers van bergen ligt. Het heeft 4 kamers en is eigenlijk 2 weken gesloten maar voor ons en met het name ons doel om Por Eso te bezoeken maken ze een uitzondering. Het hotel staat wereldwijd(!) zesde bij Trip Advisor als het gaat om Being Green en Sustainable. Ja, ja, wij weten onze hotels wel zorgvuldig uit te kiezen....eerlijkheid gebiedt om te vertellen dat ik deze tip van buurvrouw Carien had. In de middag hebben we Simone en Jolanda ontmoet en met hen besproken wat we morgen gaan doen. 's Avonds heerlijk eten wat de pot schaft gegeten; 3 gangen gemaakt door Gabriel en daarna op tijd naar bed (waar tot onze grote verrassing een kruik in lag) want........ Vrijdagmorgen om 7 uur stonden Simone en Jolande alweer klaar om ons op te pikken en  1 van hun projecten van Por Eso in K'elloccocha op maar liefst 4300(!) meter te laten zien. Por Eso is een stichting opgezet door deze 2 Nederlandse kanjers hier in Peru en ze gaan voor de lange termijn. Ze sluiten met scholen en ouders altijd een committent voor 5 jaar en werken met eenvoudige maar duurzame materialen en methoden. Meer op www.poreso.org en ik raad iedereen aan om donateur te worden! Terug naar onze autorit; in een 4wheel jeep scheurden we de berg op. De weg ging van goed begaanbaar naar steeds minder en uiteindelijk een soort karrenspoor. We hoefden gelukkig maar 1 keer uit te stappen omdat de weg zo slecht begaanbaar was. Het resultaat was een bergtop met een prachtig uitzicht en groene vlaktes en ook wel heel erg koud. Na een korte en mooie wandeling kwamen we op een soort vlakte met schooltje en kinderopvang en hebben we de 4 nieuwste tuinkassen bezocht waarin moestuinen zijn aangelegd. Het is toch echt uniek dat je op zo'n hoogte groenten kunt verbouwen en dat deze stichting dat voor elkaar heeft gekregen. De kinderen in het dorp gaan hierdoor gevarieerd eten en dat is naast onderwijs een belangrijke pijler van het project. We waren echt onder de indruk om te zien dat een hele gemeenschap die zich verspreid van elkaar in lemen hutten leeft dit onder hun leiding en enthousiasme voor elkaar heeft weten te krijgen. Het was ook plek waar wij normaal nooit zouden zijn geweest tijdens deze reis. Het was wel veel stijgen en dalen qua lopen en wederom respect voor Ien dat ze dat toch maar even allemaal doet. Daarna hebben we koffie gedronken uit de mee gebrachte koffiekan van de dames en alle verhalen gehoord want wij raakten niet uitgesproken. Op de terugweg nog een familie die lama's aan het hoeden was bezocht; dat dienen veelal de vrouwen hier met hun kinderen, terwijl de man bagage sjouwt voor reizigers op de incatrail. Dit gezin bestond uit in ieder geval 4 kinderen, waarvan een baby van 2 maanden die daar in de snijdende wind zaten. Dus daar gingen onze noodbiscuits, mandarijnen, kleurpotloden etc. Brok in mijn keel om zulke armoede te zien en kinderen die zo blij zijn met een koekje. Op de weg terug nog meer gezinnen gezien en bezocht en de verhalen over armoede, viezigheid en treurnis blijven hetzelfde. Daarom is het goed dat Por Eso er is en dit werk gedaan wordt. Iedere druppel op de gloeiende plaat helpt tot die afkoelt. Ze vertelden ook nog het verhaal over een jongetje dat in de buurt dat in een autoband slaapt. Van hun eigen geld hebben ze hem met Kerstmis (dat bij hun in de buurt afgelopen augustus al voor deze jongen viel;-) een bed cadeau gedaan. Zo super! En het zijn verhalen die je niet snel loslaten. We waren blij dat we ze 's middags op een lunch konden trakteren. We hebben echt een super dag met ze gehad, begrijpen heel goed waarom Jolanda en Simone hier zijn en zullen nog lang nadenken en  doorpraten over deze ontmoetingen hier.  Intussen gaan we herpakken want we mogen maar met 5 kilo per persoon het gebied van de Machu Picchu binnen dus dat wordt zo ook nog even een hele tour. Wel veel zin om daar zondagmorgen om 5 uur heen te gaan en het wonder uit de bewolking tevoorschijn te zien komen.  Liefs, Ien en Franckie