Maandagmorgen zijn we in alle vroegte met  de bus op weg gegaan naar Santiago in Chili. We hebben 2 heerlijke dagen gehad in Mendoza met als grote verrassing Dirk en Mirjam met wie we veel heerlijke wijn hebben gedronken en waarbij de foto's tot de verbeelding spraken gezien de vele leuke reacties. In de bus zaten we in het onderdek met mooie leren stoelen die zelfs tot bank konden worden uitgeklapt; Ien kon niet geloven dat we zo comfortabel gingen reizen maar het bleek echt waar. Er was zelfs een steward die koffie, thee en een ontbijt serveerde. De rit was prachtig door de bergen. We gingen echt dwars door de Andes van Mendoza naar Santiago de Chile.  In de buurt van de grensovergang zagen we grote rijen auto's maar wij gingen er gelukkig met de bus langs. Daar aangekomen hadden we nog een geluk; er was maar 1 bus voor ons waardoor we heel snel aan de beurt waren. Uit de verhalen begrepen we dat het ook zomaar 5 uur kan duren als er veel bussen voor je zijn. Al met al gingen we snel door de paspoortcontrole en de stempelmachines. Nu moest alleen nog alle bagage door de scanner,en dan kon alles weer in de bus en zouden we gaan vertrekken.  Ien: 'Maar helaas er werd wel wat bagage uitgehaald en ja hoor ook mijn koffer.Kwam waarschijnlijk door de oranje band erom heen! Ik was hier echt niet blij mee,temeer daar je geen enkele privacy hebt. Iedereen staat eromheen en kijkt lekker mee,nu ik kan jullie zeggen geen genot dat gegrabbel in mijn koffer'. Na dit oponthoud werd de reis voortgezet naar Santiago. Een prachtige miljoenenstad waar we in hotel zaten tegenover de Universiteit en aan een zeer gezellig en levendig plein. We hebben genoten van de stad en de diversiteit aan mensen daar. Dinsdagmorgen werd de reis vervolgd naar San Pedro de Atacama. De taxi was 10 minuten te laat bij het hotel om ons op te halen en zoals het hier dan gaat proberen ze die tijd in te halen door extra hard te rijden. Dat ging op de snelweg bijna mis toen er vrachtwagen lading verloor en de kratten over de weg schoten. De taxi kon gelukkig hard remmen waarbij we over de weg schoven maar gelukkig niemand achter ons. Na te zijn bijgekomen van de schrik werd de weg vervolgd naar de luchthaven. Hier was het ene gekkenhuis en baalde ik dat ik me had laten overhalen door de local agent hier om niet 2 uur maar 1,5 uur van tevoren aanwezig te zijn.  Ze checken hier in lange rijen alle binnenlandse vluchten tegelijk in. Dat gaf veel stress en uiteindelijk na een uur toch weer uit de rij gehaald om snel in te checken omdat het borden al was begonnen. Het vliegtuig wel gehaald en de landing hier in de woestijn was spannend. Door de harde winden ging het vliegtuig alle kanten op en dat was voor veel passagiers waaronder wij niet echt relaxed. Daarbij hebben ze een hele smalle strook om te landen tussen de bergen door. Ien: hele kleine luchthaven met een band en je ziet ze lossen in het vliegtuig en brengen dan weer wat bagage,allemaal heel rustig,maar waarom zou je je druk maken het is hier veel te warm voor.Alle bagage was er,maar onze koffers niet en van enkele andere passagiers. Ze stonden nog in Santiago.Dan moet de hele papierwinkel ingevuld worden en ze spreken heel weinig en slecht Engels,maar het is toch gelukt. Het busje met andere passagiers moesten op ons wachten, niet echt prettig maar het is niet anders. We moesten 90 kilometer rijden dwars door de woestijn, de hitte en iets verderop zie je bergen met sneeuw erop. Tussendoor zie je overal kruisjes en gedenkplekken voor mensen die daar het leven hebben gelaten tijdens een verkeerde inhaalmanouvre, zeer opwekkend! Enfin na 2 uur kwamen wij aan in Atacama, in the middle of nowhere en hier heeft de tijd echt stil gestaan. Een idyllisch dorpje uit de vorige eeuw.Straten van zand niet bestraat en heel stoffig. Ontzettend indrukwekkend. We hebben eerst hoeden gekocht voor de enorme hitte en geen overbodige luxe hier, dat hadden we overigens ook in Santiago al gedaan Maarja die zaten in onze koffers. Ze hadden ons trouwens wel verteld dat er nog een vlucht aankwam om 18.30 uur en zo werd onze bagage om 20.45 uur alsnog bezorgd en wat waren we blij! Het hotel Katarpe is eenvoudig maar prima voor hier midden in de woestijn. Het is wel erg raar om hier midden in de woestijn te zitten omsloten door bergen en bergtoppen met sneeuw. Het stof waait de hele dag over de 8 onverharde wegen dat dit dorpje telt en iedereen niets en proest regelmatig. De natuur is prachtig en alleen maar blauwe lucht en zon. Vanmiddag gaan we met een groep een moonwalk maken en genieten van een indrukwekkende zonsondergang. We zijn wederom zeer benieuwd en genieten iedere dag enorm.  Zonnige woestijngroeten, Ien en Franckie